اتفاقی برخوردم به رزرومه و مدت زمانی که به عنوان کارشناس در پژوهشکده خودرو، سوخت و محیط زیست کار می کردم. با اینکه آدم سخت گیری هستم و همیشه پس از تموم شدن یه دوره یا اتفاق سعی دارم با فارسی سخت نقدش کنم ولی واقعا حسم نسبت به دوره ای که پاره وقت در پژوهشکده خودرو مشغول کار بودم مثبت هست. بسیار مثبت و بر گردانندگانش درود و انرژی مثبت می فرستم. قطعا باید برای بهبود عملکردش برنامه ریزی کنند و من هم نقد دارم بهشون ولی بودن چنین مجموعه هایی خیلی خیلی بیشتر می ارزه به نبودنشون.
هر دفعه ای که یاد پروژه کارشناسی می افتم ناخودآگاه یاد اولین باری که رفتم دانشکده فنی و پژوهشکده می افتم و دیدار با علی صفایی. شخصی که از سختکوش ترین افرادی هست که در زندگیم دیدم. یا هردفعه یاد دوران کارشناسی ارشد می افتم، به عنوان جزء جدایی ناپذیرش، ذهنم میره سمت پژوهشکده. دوران تلخ و شیرین زیادی داشتیم. انصافا پروژه اتوبوس هیبرید الکتریکی پروژه بزرگ و شایان اهمیتی بود که اگر می شد با همکاری شرکت های مطرح انجام داد، قطعا الان در فاز تولید بودیم و مردم این اتوبوسها را می دیدند.
سه شخص در ذهنم پررنگ هستند و ممنونم ازشون: دکتر محسن اصفهانیان، مهندس حسن نهضتی و دکتر وحید اصفهانیان.
