گسترش دانش و تجربه مهندسی

در این وبلاگ به موضوعاتی که یک مهندس مکانیک در طول زندگی شخصی و حرفه ای با آن روبه رو بوده، پرداخته شده است.

گسترش دانش و تجربه مهندسی

در این وبلاگ به موضوعاتی که یک مهندس مکانیک در طول زندگی شخصی و حرفه ای با آن روبه رو بوده، پرداخته شده است.

دنیای مهندسی، دنیای پر رمز و رازی است. در گذشته شاهد آن بودیم که هر رشته مهندسی قصد داشت با ایجاد مرزهایی، گرایش هایی را پدید آورد که تخصصی تر به حوزه های مزبور پرداخته شود. ولی با گسترش دانش، نه تنها مرزهای درون رشته ای کمرنگ شد، بلکه مرزهای برون رشته ای نیز اهمیت خود را از دست داد. هم اکنون یک مهندس نمی تواند بگوید از آن جا که در رشته من به این موضوع پرداخته نشده است، من این زمینه کاری دارای این موضوع را نخواهم پذیرفت. بنابراین شاهد هستیم یک استاد ریاضی در زمینه هوش مصنوعی فعالیت می کند. استاد مکانیک، پروژه هایی در زمینه ابررایانه انجام می دهد و ... .بنده با وجود آن که در زمینه مهندسی مکانیک مطالعه داشته ام، ولی به دلیل اشتراکات فراوان مخصوصا در سال های ابتدایی، برای سایر رشته ها هم مطالعه این وبلاگ خالی از فایده نخواهد بود. از طرف دیگر با مطالعه تاریخ مهندسی می بینیم که سایر رشته های مهندسی از پهلوی این مادر بیرون آمده اند.

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فرآیند حل مساله» ثبت شده است

به نظرم میشه از قدرت رسانه ها درجهت منافع ملی استفاده کرد. همه میدونیم که این ابزارهای رسانه جمعی یک شمشیر دولبه است. در ابتدای ورود هر ابزاری هم کفه مشکلات و معایب بسیار سنگین تره تا مزایا. هرکدوم از ما میتونیم یه لیست درست کنیم از کارهای مثبتی که میشه با این اپ ها انجام داد از راه اندازی کسب و کار، کسب درآمد، تبلیغات، برندسازی و ...

یکی از اپهای محبوب در ایران، اینستاگرام هست که کسانی که دارند رو گوشیشون حداقل 5 ساعت در هفته وقت صرفش میکنند. با استفاده از اپ quality time که روی گوشی نصب میشه متوجه شدم من به طور متوسط روی یک ساعتم را مشغول اینستاگرام هستم. این باعث شد که یک سعی در کاهش این عدد داشته باشم و دو سعی در افزایش میانگین مطالعه کتاب.

از طرف دیگه گفتم حالا امروز من کباب خوردم یا بیف استراگانف یا فلان فینگرفود چه سودی داره برای اکثر دنبال کننده هام. پس یه ایده ای به ذهن رسیدم و اون اینکه مشکلاتی که میبینم و رنج میبریم را به صورت استوری یا پست بیارم تا یک هم اندیشی بشه و دوستان چه بسا راه حلی پیشنهاد کنند و در رفع مشکل اقدام کنیم و دو اینکه خاطیان بدونند که زیر ذره بین هستند و کوچکترین رفتار اشتباهشون که به ضرر منافع ملی هست میتونه خیلی براشون گرون تموم بشه. شما چه مسائلی را دیدید و فکر میکنید بهتره در فضای رسانه ای مطرح بشه؟


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ بهمن ۹۷ ، ۱۶:۵۶
عماد صادق زاده

پیش نوشت: باید توجه کنیم زمانی که داشته های یک نفر را می بینیم، نداشته ها و داشته هایی که از دست داده تا به این داشته جدید برسه را هم یا از خودمون بپرسیم یا از خودش.


یه مواقعی میشه یه ضربه بهت میخوره که یه مدت بیهوشی. نمی دونی چی شد اینجوری شد. کی اتفاق افتاد. اصلا کی زد. بعدش باورش هم برات سخته. چون تصورش هم برات سخت بوده. خب تا اینجای کار سنگین بوده و یه جورایی از دست تو الان خارجه. ولی از این به بعدش را تو تعیین می کنی چه اتفاقی در ادامه بیفته. من همیشه به خودم و اطرافیانم میگم. مهارت حل مساله. در درس ریاضی یا دروس مهندسی دقیقا مساله را برای خودمون مشخص می کردیم. من الان چه امکاناتی دارم. چه توانایی هایی وجود دارد. سوال دقیقا چی هست. پیشفرض هایی که میشه درنظر گرفت چیه و نهایتا بررسی روش های مختلف حل مساله.

این اتفاق برای من حدود دوماه پیش افتاد. یعنی یکی از دوستام ازقصد یا بدون قصد را نمیدونم ولی قسمتی از پروژه من را برداشت و تقریبا سه ماه زندگی منو عقب انداخت. اون لحظه اینقدر فکرم مشغول بود که حتی گمان میکردم نکنه اصلا کل کارم زیرسوال بره و روز از نو روزی از نو. نهایتا یه مشاوره خوب از یکی از دوستانم باعث شد تا راهی جلوم بذاره و البته اون دوستم هم قبول کرد که اشتباه کرده و خدا را شکر ختم به خیر شد.

امیدوارم در زندگیتون بی سابقه نداشته باشید و اگر هم روبرو شدید باصبر، متانت، مشاوره با خردمندان و تلاش بتونید قضیه را حل و فصل کنید.

با آرزوی بهترین ها


۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آذر ۹۵ ، ۱۷:۱۰
عماد صادق زاده
خیلی وقت بود با دنیای مهندسی فاصله گرفته بودم. یعنی از حدود 6 ماه پیش که پایان نامه را دفاع کردم دیگه کار جدی ای در این زمینه نکردم. البته تو این مدت سعی داشتم با مطالعه مطالب مهندسی و اخبار فناوری خیلی هم دور نشم. مثلا یه کاری که کردم اومدم یه گروه پنج نفره توی تلگرام ساختم تحت عنوان "mechanical engineering" و از رفیقام هرکس را میشناختم علاقمنده اضافه کردم. چشتون روز بد نبینه انگار گرد مرگ پاشیده باشند رو این گروه یا اعضاش طلسم شده باشند. اصن لام تا کام حرف نمیزنن. حالا اون به جهنم. حداقل وقتی یه نفر پست میذاره را بخونید و یه قدردانی ازش بکنید که باز هم انگیزه بگیره و دوباره سعی کنه مطالب جدید و به دردبخور پیدا کنه و به اشتراک بذاره.
نهایتا این شانس را داشتم که حدود دو هفته پیش به صورت جدی وارد یه پروژه شکل دهی بشم. البته این قضیه از حدود یه سال پیش کلید خورده بود ولی گاهی به هرجهت بود. واقعا کار سنگینیه. فقط در این حد میگم که یه نفر که باهاش کار میکنم پروژه ارشدش روی همین موضوع بوده. یعنی دراصل این پروژه در ادامه کار اونه و خیلی از مدل های ایشون استفاده می کنیم. ولی کار حدود سه ماه پیش به یه گرهی خورد که خود اون آقا رسما گفت من نمیدونم چی کار باید کرد. خلاصه واقعا بد نقطه ای پروژه گیر کرده بود. 
از دو هفته پیش که درگیر شدم تقریبا روزی 7 ساعت مفید درگیرش بودم. واقعا هر راهی به ذهنم رسید را پیاده کردم. اواخر هفته پیش به رییسم گفتم اگه امروز جواب نگیرم دیگه نمیدونم باید چه کار کنم. خلاصه هی ران بذار هی جواب نگیر. نهایتا در کمال ناباوری در آخرین لحظات هفته پیش دیدم جواب داد. اون لحظه وصف نشدنیه.
توی این قضیه خیلی چیز یاد گرفتم که مهم ترینش همین پشتکار و امید داشتنه. به قول اون ضرب المثل ژاپنی که میگفت اگه یکی دیگه انجام بده من بهترش را انجام خواهم داد و اگر یکی دیگه نتونه من قطعا انجام خواهم داد. 
نکته دوم اینکه دوستان سعی کنند در فرآیند کار یه دفترچه داشته باشند و فرآیند و اقدامات را ثبت کنند. این قضیه برای من که مجبور بودم توی 4 تا نرم افزار کار کنم خیلی حیاتی بود. لازم بود تغییرات را ثبت کنم. این کار ثبت تاریخچه فعالیت ها خیلی عالیه. پس از این که کار هم تموم شد بهتره این مطالب به نوعی مستند بشه. این دقیقا همون چیزیه که ما ایرانی ها بهش دقت نمی کنیم. از اونطرف میبینی که غربی ها روی این قضیه خیلی حساسند. برای همینه سازمان وابسته به یه نفر یا یه گروه نیست. برای همینه میبینی قطعات یه خودرو توی چند کشور تولید میشند و هیچ مشکلی نداره. چون روند کاملا مشخصه و هیچ ابهامی هم در فرآیند وجود نداره ودر عین حال افراد خودشون را نسبت به این استانداردها مقید میدونن.

پی نوشت: سعی میکنم در ادامه، درس های دیگری را خدمتتون ارائه کنم.
۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ شهریور ۹۴ ، ۱۱:۳۶
عماد صادق زاده