درود و سلام
چندین ماه پیش با یکی از دوستان که خارج از ایران در حال تحصیل است، در مورد کم و کیف زندگی صحبت می کردیم. تفاوت های فرهنگی جالبی را ذکر می کرد که می توان عظمت و پیشتازی آنها را در همین مسائل جستجو کرد. از جمله این مسائل که می خواهم بیشتر به آن بپردازم بحث غنای محتوا در زمینه های گوناگون تحصیلی، کاری، زندگی، روانی و ... است. این بدان معنی است که اگر فردی در زمینه ای فعالیت داشته است در تلاش است تا با روشی این اطلاعات را در اختیار سایر افراد بگذارد. منظور از فعالیت یک کار شاخص و منحصر به فرد که تاکنون کس دیگری انجام نداده باشد، نیست. مسافرت به سرزمین های آسیایی، گذراندن دوره های دانشگاهی و آزاد، راه اندازی یک کسب و کار، یک تجربه استخدام و کارمندی در یک شرکت، زمینه های کاری و مسائل به روز یک استاد و ... از جمله فعالیت ها هستند. خب شخص پس از این تجربه احساس می کند با مسائل جدیدی روبه رو شده است و به آگاهی های دست یافته است که اگر از همان ابتدا این اندوخته های علمی و عملی را می داشت، قطعا در جایگاه بهتری قرار داشت. بنابراین خود را ملزم به انتشار مطالب می کند. باید توجه کرد که این یک جریان یکسویه مطالب نیست. قطعا اشخاص در همین راه با دوستانی ارتباط برقرار می کنند که موجب هم افزایی دانش و تجربه یکدیگر می شوند.
در این راه، ایرانیان از دیرباز می لنگیدند. همان طور که در بازدید از موزه ها می بینی کارشناس می گوید این فن لعاب کاری سفال با فوت اساتید این حرفه و عدم ادامه راه توسط فرزندان به زیر خاک رفته است و هنوز متخصصان نمی دانند با چه مواد و چه روشی می توانستند چنین کیفیتی را ارائه کنند. یا در جای دیگر می بینی استادی حمامی، مسجدی و یا هر بنای دیگری ساخته است ولی در رساله ای توضیح مختصری در خصوص محاسبات و روش طراحی نداده است. نتیجه این می شود که می بینی یک پل را 400 سال پیش برای عبور چارپا و انسان ساخته اند، تا چند سال پیش هم خودرو و ماشین سنگین عبور می کرده است و هیچ مشکلی هم ندارد. فراتر از جهت زیبایی هم به مراتب چشم نوازتر است. حال سه طبقه ساختمان می سازند، فردای آن کامل آوار می شود.
ما نیاز به ایجاد این ویژگی رفتاری درونی هستیم. این می شود که شخص دوم به جای شروع از صفر از بیست آغاز می کند و نفر بعد از پنجاه و به همین ترتیب. این می شود که انباشتگی چند دهه و چند سده یک ملت، شهر، شرکت، خانواده و ... آنها را در آن زمینه پیشتاز می کند. این انتقال دانش و تجربه به اهل آن، از وظایف ضروری هر فردی است که توجه به آن گره های بسیاری را از زندگی مردمان این مرز و بوم می گشاید.
شاد زی
